Mleczko pszczele

Mleczko pszczele wytwarzane jest przez gruczoły gardzielowe młodych robotnic od 3 do 15 dnia ich życia. Gruczoły te rozwijają się tylko u dobrze odżywionych i zaopatrzonych w pyłek i nektar robotnic.
Pokarmem tym odżywiane są młode larwy wszystkich pszczół do 3 dnia życia oraz larwy przyszłych królowych i trutni przez cały okres larwalny. Jest to pożywienie niezwykle odżywcze gdyż w ciągu 5 dni larwa pszczela przybiera na nim na masie 2000X.
Mleczko pozyskiwane jest na masową skalę od osieracanych rodzin , które budując duże ilości tzw. mateczników ratunkowych składają tam mleczko ,które następnie się odbiera. Tak traktowane rodziny zwykle nie zbierają dużych ilości miodu.

Właściwości, skład

Świeże mleczko pszczele ma bardzo silne właściwości bakteriobójcze i kwaśny odczyn ok pH 3,4-4,3
Woda 66%, Węglowodany 15%, Aminokwasy i peptydy 13%, Lipidy 5%
Witaminy: głównie z grupy B (B2, B6,B12)
Wykazano ,że mleczko pszczele działa przeciwmiażdżycowo przez korzystny wpływ na metabolizm tłuszczów i węglowodanów. Jest bardzo pomocne w leczeniu choroby niedokrwiennej serca.
Podobnie skuteczne jest stosowanie mleczka w licznych chorobach niedoborowych , oraz co zaskakuje w POCHP gdzie wykazano statystyczną poprawę po miesiącu stosowania 100mg/dobę. Być może jest to wynik uzupełnienia niedoborów mikroelementów i witamin dzięki czemu wzrasta odporność na oportunistyczne patogeny , które w POCHP grają znaczną rolę.
Ogólnie można powiedzieć ,że mleczko pszczele działa bardzo korzystnie na organizm człowieka i nie są znane (poza uczuleniami) przeciwskazania w jego przyjmowaniu. Wraz z innymi produktami pszczelimi w znaczny sposób zapobiega powstawaniu niedoborów dietetycznych. Jest ono zalecaną alternatywą dla wszelkich rodzajów preparatów witaminowych. Ponadto występujące biologicznie czynne kompleksy peptydów i hormonów pszczelich sprawiają ,że wchłanianie i biodostępność tych substancji jest niezwykle wysoka.
Białko mleczka pszczelego należy do wysokowartościowych i zawiera od 18 do 25 aminokwasów, przy czym 9 z nich zalicza się do egzogennych, niezbędnych dla organizmu. Warto dodać, że około 10% aminokwasów występuje w stanie wolnym, dobrze przyswajalnym przez organizm człowieka. Białko mleczka pszczelego składa się głównie z albumin i globulin. W mleczku pochodzącym od pszczół rasy krajowej znajduje się przeciętnie 40% albumin i 60% globulin, w tym około 20% ?-globulin. W mleczku pszczelim występują ponadto enzymy. Do najważniejszych należą: proteazy, kwaśna fosfataza, amylaza, inwertaza. Mleczko pszczele zawiera także substancję białkową o nazwie rojalizyna, która wykazuje silne działanie przeciwdrobnoustrojowe.
W skład mleczka pszczelego wchodzą substancje lipidowe, wśród których wyróżniamy kwasy tłuszczowe nasycone i nienasycone, w tym NNKT, fosfolipidy, sterole i woski. Najbardziej charakterystyczną grupą są kwasy karboksylowe nienasycone, których głównym przedstawicielem jest kwas 10-hydroksy-2-decenowy. Jego zawartość wśród kwasów tłuszczowych może dochodzić do 66%. Mleczko pszczele zawiera poza tym około 5% kwasów organicznych, które warunkują jego kwaśny smak. Swoistymi dla tego produktu są kwasy: pirogronowy i mlekowy. W mleczku pszczelim w stosunkowo dużej ilości występuje neurohormon acetylocholina. Poza tym produkt ten charakteryzuje się nieznaczną zawartością hormonów płciowych, takich jak estradiol, progesteron i testosteron (średnie zawartości odpowiednio: 610, 140 i 117 ng/100 g). Z cukrów redukujących w mleczku pszczelim występują przede wszystkim glukoza i fruktoza. W mniejszej ilości stwierdzono cukry złożone, takie jak sacharoza, maltoza i gencjobioza.
Mleczko pszczele jest bogatym produktem witaminowym. W dużych ilościach występuje kwas pantotenowy, kwas nikotynowy, witamina PP oraz inozytol. W mniejszych ilościach obecne są witaminy: B1, B2, B6, C, biotyna, kwas foliowy i witamina B12. Natomiast witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (A, D, E) występują w mleczku pszczelim w śladowych ilościach.
W produkcie tym wykryto dotychczas 22 biopierwiastki. Wśród makroelementów dominują: fosfor, potas i siarka. Z mikroelementów warto wymienić cynk, żelazo, miedź i mangan. Jedną z najważniejszych właściwości biologicznych mleczka pszczelego jest wzmaganie procesów przemiany materii i odnowy tkanek. U zwierząt doświadczalnych usprawniało ono przemianę białkową, podwyższało liczbę krwinek czerwonych i poziom hemoglobiny. Przypuszcza się, że w dużym stopniu przyczyniają się do tego jony żelaza i cynku występujące w mleczku pszczelim.
U zwierząt obserwowano także szybki przyrost masy ciała, zwiększoną żywotność, przyspieszone dojrzewanie płciowe, wzmożenie aktywności rozrodczej oraz przedłużenie życia o około 30% w porównaniu z grupami kontrolnymi.
Badania na zwierzętach dowodzą, że mleczko pszczele jest produktem o wysokiej wartości odżywczej i dobrej przyswajalności przez organizm. Walory te zawdzięcza ono obecności takich związków, jak aminokwasy, cukry, witaminy, biopierwiastki oraz enzymy i wolne kwasy tłuszczowe. Doświadczenia na zwierzętach wykazały, że mleczko pszczele charakteryzuje się wyraźnymi właściwościami odnawiającymi. Przyspieszało ono odbudowę tkanek miękkich, skracając czas gojenia ran i oparzeń. Wpływało także na odnowę komórek odpowiedzialnych za gojenie się tkanki kostnej oraz zapobiegało odwapnieniu kości po ciężkich złamaniach. Liczne badania wskazują, że mleczko pszczele przedłuża życie zwierzętom laboratoryjnym z nowotworami przeszczepialnymi. Korzystne wyniki otrzymano między innymi w przypadku białaczek oraz raka Ehrlicha. Uważa się, że działanie to związane jest z obecnością w mleczku pszczelim nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym kwasu 10-hydroksy-2-decenowego. Często podkreśla się znaczny wpływ mleczka pszczelego na układ krwiotwórczy. Zwłaszcza małe dawki tego produktu (do 10 mg dziennie) zwiększają objętość krwinek czerwonych i poziom zawartej w nich hemoglobiny, a także żelaza w surowicy krwi.
Mleczko pszczele wykazuje właściwości ochraniające przed szkodliwym promieniowaniem jonizującym, co przypisuje się obecności w tym produkcie kwasu 10-hydroksy-2-decenowego. Badania na zwierzętach wskazują, że mleczko pszczele wywiera korzystny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, a mianowicie wzmaga działalność kory mózgowej. Za działanie to odpowiedzialny jest między innymi kwas ?-aminomasłowy, który odgrywa ważną rolę w przewodzeniu impulsów nerwowych. W efekcie mleczko pszczele wywołuje pobudzenie oraz stan odnowy fizycznej i psychicznej. Interesujące okazało się działanie mleczka pszczelego na układ kostny zwierząt doświadczalnych. Pod wpływem mleczka pszczelego złamania kości u królików zrastały się prawie trzykrotnie szybciej niż u zwierząt kontrolnych.
Mleczko pszczele odznacza się przede wszystkim działaniem adaptogennym. Poprzez wpływ na ośrodkowy układ nerwowy reguluje ono czynności fizyczne i psychiczne człowieka, prowadząc między innymi do usunięcia zmęczenia, poprawy samopoczucia, polepszenia wzroku, zwiększenia koncentracji i przywrócenia równowagi psychicznej. Z tego względu mleczko pszczele polecane jest w stanach zmęczenia fizycznego, a także w wyczerpaniu nerwowym, obniżeniu sprawności umysłowej i bezsenności. Poza tym mleczko pszczele powoduje wyraźny wzrost odporności organizmu na zakażenia na drodze pobudzenia wytwarzania makrofagów i ?-globulin.
Biorąc pod uwagę właściwości odżywcze, mleczko pszczele podaje się przy niedożywieniu u małych dzieci, jak również w zaburzeniach odżywiania i trawienia u dzieci starszych. Już w krótkim czasie powoduje ono wzrost łaknienia mleka, przyrost masy ciała i unormowanie czynności trawiennych. Stwierdzono także, że mleczko pszczele w trakcie wzmożonej przemiany materii lub w stanach niedożywienia u osób dorosłych, prowadzi do szybkiej odnowy białek ustrojowych, przyrostu masy ciała oraz uzupełnienia podstawowych substancji odżywczych. Z tego względu stosowane jest ono w okresie rekonwalescencji po ciężkich i wyniszczających chorobach oraz zabiegach chirurgicznych.
Mleczko pszczele okazało się szczególnie korzystne w zapobieganiu chorób u ludzi starszych. Stosowane jest z powodzeniem w zaburzeniach krążenia mózgowego i miażdżycy tętnic mózgowych oraz w niektórych schorzeniach nerwowych i psychicznych wynikłych z obniżenia energii życiowej. Wpływa także na podwyższenie sprawności słuchu i wzroku, polepszenie obrazu krwi oraz unormowanie poziomu glukozy w surowicy krwi.
Mleczko pszczele polecane jest często w okresie przekwitania oraz zaburzeniach krążenia wieńcowego, podwyższonym ciśnieniu tętniczym krwi i schorzeniach miażdżycowych naczyń kończyn dolnych. Podawanie mleczka pszczelego w schorzeniach przewodu pokarmowego, spowodowanych upośledzonym trawieniem i wchłanianiem u osób starszych, takich jak zaparcia, niedożywienie i otyłość, jest również uzasadnione. Niemałą rolę odgrywa ono także w osteoporozie (zrzeszotnieniu kości), złamaniach i innych schorzeniach układu kostnego.
Jako najniższe dawkowanie terapeutyczne mleczka pszczelego przyjmuje się 500 mg tego produktu (w świeżej formie) dziennie. A zatem suplementacja diety powinna być o około 70% niższa w porównaniu do tego dawkowania, tj. 150 mg mleczka pszczelego dziennie dla osób dorosłych i odpowiednio mniejsza dla dzieci (np. 37,5 mg dziennie).
Część powyższych danych pochodzi z serwisu:
czytelniamedyczna.pl art. 'Produkty pszczele w żywieniu i suplementacji diety’.