Rośliny pożytkowe Centralnej Europy

Rozwój rodziny pszczelej przebiega zawsze w opóźnieniu w stosunku do rozwoju wegetacji roślinnej. Opóźnienie to wynosi około 40-45 dni. Impuls powodowany zbiorem pyłku oraz nektaru przekłada się na czerwienie matki. Jednakże na efekt w postaci pracujących robotnic poczekać trzeba 25 dni potrzebnych na rozwoju pszczoły (licząc z latencją od wystąpienia czynnika stymulującego czerwienie) plus około 15-20 dni aby wygryzione z komórek robotnice były zdolne do podejmowania prac poza ulem.

Każdy pszczelarz jest zależny od występującej u niego bazy pożytkowej. Dlatego też jej znajomość jest niezmiernie przydatna w celu prowadzenia racjonalnej gospodarki pasiecznej, a w przypadku uli miniaturowych pozwala przewidzieć okresy szybkiego rozwoju rodzinki pszczelej oraz pozwala zapobiec zbliżającemu się głodowi powodowanych przerwami pożytku.

Dział ten poświęcony został roślinom miodo i pyłkodajnym występującym w Centarlanej Europie. Podzielony jest na rozdziały pszczelarskich pór roku. Rośliny ujęto w porządku chronologicznym fenologii zakwitu. W opisie gatunkowym wyszczególniono wydajność pyłkową, miodową oraz siedliska występowania wraz z wymaganiami poszczególnych gatunków.