Ostry paraliż pszczół, ABPV

  • Śmiertelność 30% 30%
  • Zakaźność 30% 30%
  • Trudność leczenia 90% 90%

Objawy

 

Pszczoły, u których wirus intensywnie się namnaża, mogą zarażać larwy, podając im pokarm zawierający duże ilości wirusa. Silnie zarażone larwy zamierają przed zasklepieniem. Zmiany w czerwiu mogą przypominać zgnilec europejski, a czasem amerykański. Z larw, które przeżyją, rozwijają się pszczoły nosicielki. W pasiece objawy u pszczół dorosłych właściwie nie są obserwowane, ponieważ wkrótce po ich wystąpieniu pszczoły padają. Ich zamieranie nasuwa czasem podejrzenie zatrucia.
W silnie zarażonych rodzinach populacja pszczół gwałtownie maleje. Do osypania się rodzin dochodzi najczęściej późną jesienią lub na początku zimy. Przeprowadzane jesienią skuteczne zabiegi przeciw warrozowe często nie są w stanie ich uratować, ponieważ infekcja wirusowa utrzymuje się w nich jeszcze przez pewien czas i, mimo że roztoczy Varroa destructor w rodzinie już prawie nie ma, często zamiera ona z powodu zakażenia ABPV. Czasem na jesieni pozostaje jedynie garstka pszczół z zapasami pokarmu. To, że wirus szybko doprowadza do śmierci silnie zakażonych rodzin, ogranicza jednak rozprzestrzenianie wirusa. Obecnie coraz częściej słyszy się, że nasilenie występowania wirusa cyklicznie zmienia się – w ciągu kilu lat narasta, aby po paru latach na pewien czas przygasnąć.

Opis wirusa

 

Zaliczany jest do rodzaju Cripavirus z rodziny Dicistroviridae. Został odkryty dość przypadkowo. W 1963 roku przy okazji prac nad chronicznym paraliżem pszczół wykryto wirusa, który szybko namnaża się w pszczołach. Zakażone w laboratorium owady wykazywały objawy porażenia po około 5 dniach i wkrótce zamierały. Pszczoły przetrzymywane w temperaturze 30°C zamierały szybciej niż w 35°C.
Otrzymany w laboratorium zespół objawów określono jako ostry paraliż pszczół. Jednakże jeszcze przez wiele lat wirus ten, mimo że występował dość często u pszczół dorosłych, w warunkach naturalnych nie powodował żadnych objawów ani zamierania zakażonych owadów. Dopiero, gdy rodziny pszczoły miodnej stały się gospodarzem roztocza Varroa destructor, znanego wtedy jeszcze jako Varroa jacobsoni, okazał się nieraz być główną przyczyną śmierci pszczół i zamierania czerwiu w rodzinach silnie zaatakowanych przez tego pasożyta.

Leczenie

 

Nie znaleziono do tej pory skutecznej w 100% metody walki z zarazeniem tą chorobą. Najskuteczniejszy sposób to zniszczenie warrozy – nosicielki choroby oraz wymiana plastrów na nowe i zniszczenie starych plastrów wraz z zarażonymi larwami.

Views: 11