Film przedstawia pracę pszczół na przedwiośniu oraz dokładny opis tańca zbieraczki pyłku

dance2

Schematyczny opis tańca pszczół , kąt zawarty pomiędzy pionem plastra a osią tańca wywijanego jest dokładnie tym samym jaki tworzy kierunek słonca z kierunkiem źródła pokarmu. Długość trwania osi tańca wywijanego stanowi o odległości od źródła pokarmu. Tak więc 1sekunda jego trwania oznacza odległośc około 1km.

dance3

Po lewej taniec okręcany – bardzo żywiołowy pokazuje pszczołom ,że w promieniu do 75 m znajduje się obfite źródło pokarmu, natomiast po prawej jak wyżej taniec wywijany, pokazujący kierunek i odległość wiekszą niż 75m.

Pszczoły stworzyły bardzo rozbudowany język

Tańce pszczół obrosły legędą.

Wydaje się ,że są skomplikowane jednak zostały rozszyfrowane przez Frisha już w dziewiętnastym wieku. Są one odpowiedzią ewolucji na konkurencję oraz ograniczenia bazy pożytkowej.
Wyobraźmy sobie rodzine pszczelą , która wysyła zbieraczki we wszystkich kierunkach losowo. Widzimy wówczas ,że poszukiwania pozwalają co prawda dość łatwo odnajdywać nowe źródła pokarmu.

Co się stanie jednak, gdyby pojawiło się wybitne źródło w odległości np. 1 km – choćby kwitnące drzewo robinii akacjowej? Otórz niewielka tylko ilość zbieraczek mogłaby do tego miejsca trafić lecąc w losowym kierunku z ula, nawet jeśli rodzina wysłała wszystkie pszczoły na poszukiwania. Tańce werbunkowe pszczół zmieniają to w sposób diametralny. Jedna zbieraczka odnajdująca obfite źródło pokarmu powiadamia o tym swoje siostry po czym leci po ponowny ładunek. W tym czasie powiadomione tańcem robotnice lecą i odnajdują pokarm w błyskawicznym tempie. W ciągu kilku cykli lotów werbunkowych każda pszczoła powracjąca z tego drzewa do ula jest wstanie zwerbować dziesiątki innych. Tak więc w krótkim czasie całe dostępne w danej chwili siły zbieraczek ruszą w stronę wybranego i znalezionego kwitnącego drzewa.

Jest to bardzo wydajny sposób porozumiewania się i zbierania pokarmu. Nie pozwala na bezsensowne loty poszukiwawcze – na które tracona jest spora ilość energii. Zwiadowców jest stała ilość około 5% wszystkich zbieraczek, reszta czeka na sygnał lub zbiera w wybranym obfitujacym pokarm miejscu.
Kolejnym tancem jest taniec okręcany wykonywany przez zbieraczki w przypadku pojawienia sie pokarmu w odległosci mniejszej niż 75m. Skłania to pszczoły obserwujące taniec do szukania pokarmu w bliskim sąsiedztwie ula nie wskazując kierunku w jakim należy się udać.
Poza tańcami werbunkowymi pszczoły potrafią rekrutować się do wybranych prac w ulu jak np. budowa plastra, przerób nektaru czy też opieka nad młodymi. Trykają współtowarzyszkę, lub na nią wchodząc potrząsają ciałem zwracając jej uwagę. Jakie to ma przełożenie na wykonanie danej pracy przez werbowaną pszczołę nie zostało do końca zbadane.
Specyficznym sposobem nawigacji jest nawigacja feromonowa wykorzystywana przez lecący rój lub zabłąkane robotnice. Kiedy taka trafi spowrotem do ula unosi ona odwłok ku górze, odsłania gruczoł dufoura na końcu odwłoka i intensywnie wachluje skrzydłami wydzielając specyficzny zapach, wabiący pozostałe zagubione robotnice. Czasem to zachowanie jest bardzo widowiskowe.