Barciak mniejszy, Achoria grisella

  • Śmiertelność 15% 15%
  • Zakaźność 90% 90%
  • Trudność leczenia 20% 20%

Objawy

Rozpoznanie opiera się o stwierdzenie uszkodzenia plastrów przez gąsienice, gąsienic A. grisella, resztek oprzędów, odchodów, kokonów poczwarek oraz zaczerwionych komórek z wyciągniętymi kryzami i otworkamj w zasklepach ułożonych w jednym szeregu. żerujące gąsienice podczas drążenia chodników w plastrze niepokoją czerw, który odsuwa się od dna komórki. W tej sytuacji robotnice wyciągają zasklep ku górze w postaci kryzy. Część larw zamiera w stadium poczwarki, zaś pszczoły wygryzające się z niepokojonych larw mają niedorozwinięte skrzydełka, nóżki i odwłoki. Na ziemi przed ulem występuje martwy czerw, poczwarki i pszczoły ze zmianami rozwojowymi.

Inwazja pasożyta jest bardzo powszechna w rodzinach osłabionych i przy braku higienicznego postępowania ze starymi plastrami , które stają się rezerwuarem motyla. Leczenie jest bardzo trudne ze względu na powszechność występowania tego gatunku. Podstawą jest utrzymywanie silnych rodzin obsiadających wszystkie plastry. W takim wypadku gąsienice są stopniowo eliminowane. W słabej rodzinie nie obsiadane plastry, zwłaszcza stare stają się stołówką dla pasożyta. Poza pszczołami żywicielem tego gatunku są również stare gniazda trzmieli, dlatego wyeliminować zagrożenia nie można , natomiast odpowiednio silne rodziny poradzą sobie bez problemu.

 

Opis pasożyta

Achroia grisella, barciak mniejszy (typ Arthropoda, gromada Insecta, rząd Le-pidoptera) jest motylem o szarosrebrnym zabarwieniu i żółtawej głowie. Długość ciała samic wynosi 13 mm, rozpiętość skrzydeł 23 mm, długość ciała samców wynosi 10 mm, rozpiętość skrzydeł 17 mm. Samica składa w ulu na plastrach lub w szparach 250-300 jajeczek. W plastrach żerują gąsienice (długość ciała około 20 mm) o brązowej głowie i żółto zabarwionym ciele. Po przejściu stadium poczwarki otoczonej kokonem rozwija się imago. Cykl rozwojowy A. grisella trwa 60-120 dni.
Leczenie
Przy inwazji A. grisella należy postępować w sposób identyczny jak w przypadku inwazji G. mellonella.

Źródło:
PODSTAWY ROZPOZNAWANIA NAJCZĘŚCIEJ WYSTĘPUJĄCYCH CHORÓB
CZERWIA I PSZCZÓŁ
Dr Marek W. Chmielewski
Pracownia Chorób Owadów Użytkowych
Katedra Epizootiologii i Klinika Chorób Zakaźnych Zwierząt
Wydział Medycyny Weterynaryjnej
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
20-612 Lublin, ul. Głęboka 30
e-mail: marek.chmielewski@up.lublin.pl

Views: 42